کار آن دارد که با حــق گریزد !

و نه هرکس با حق تواند گریخت !

مگر کسی که عیان او را بار دهد ،

و مهر او را پرده بردارد ،

و او را در کنف عزت خود جای دهد .

کسی از بایزید بسطامی رسید :

آن تیـــــر حـــــقّ که دل های درویشان نشانه ی آن است چیست ؟

بایزید گفت :

این سئوال تـــــــــو را نیست !

و تـــــو اهـــــــل آن نیستی !

که این سئوال حضرتیان است ،

و من به حضرت بودم و تــــــو را ندیدم !

آن کس گفت :

بسیار در غلطی ای بایزید !

من به درگاه بودم ،

عیان مرا راه داد !

مِهر پرده برداشت !

و احدیت مرا در کنف خود جای داد !

نشانش این است که :

اینک به درگاه می شوم ،

اگر شغل و مقامی داری بیار ،

تا تو را پای مردی کنم !

این بگفت و کالبد خالی کرد !

بایزید گفت :

آه که او از اولیاء الله بود !

گفتــــــه اند :

نشان کسی که با مولی گریخت آن است که :

همت یگانه دارد ،

از تدبیر خود بیرون شود ،

و تسلیم حکم گردد ،

و این وصف آن جوان مردانی است که ؛

خداوند آنان را مستضعف خواند !

که در دست مشرکان مکه گرفتار بودند ،

آنان همت خود را یگانه کرده ،

از  همه کس دل برداشته ،

دل در حـــــق بسته ،

به تقدیر حق راضی شده ،

از راه تحکم برخاسته ،

حکم حق را به جان و دل گرفته ،

و بدان تن داده اند ،

لاجرم حق تعالی ایشان را نیابت داشت ،

و محمّد (ص) و مؤمنان را فرمود :

ایشان را دریابید و از آزار دشمن برهانید ،

و چون در راه رضای ما می کوشند ؛

شما هم در راه خلاص ایشان بکوشید .

یا رب ز ره راست نشـــانی خـواهـم

 از باده ی آب و خـاک جـانی خواهـم

از نعمت خـود چو بهـره منـدم کـردی

در شکـر گزاریت زبـانـی خـواهــم

مست تو ام از جرعه و جــــام آزادم

مـرغ تــو ام از دانـــه و دام آزادم

مقصود من از کعبـه و بت خانــه توئی

ورنـه که من از هـر دو مقــام آزادم

هر کسی محـراب دارد هــر سوئی

باز محـراب سنـائی کــوی او است

همه مشکلات و گرفتــــاری های ما

ناشی از غیبت طــــولانــــی مولایمــــــان

محبــوب دل هـــا و منجـــی انســان هـا

قائـم آل محمّـد (ص) حضرت امــام مهــدی (عج) است

پس برای تعجیل در فـرج مبارکشـان

دعـــــا کنیم